Soms zeg je wel eens dingen waar je nog even over wilt nadenken maar waar een ander gelijk actie op onderneemt. Resultaat een blog. Helemaal te gek zou je zeggen maar ineens wil je heel veel gaan schrijven van heden tot verleden. Veel schrijven is een No Go voor bloggen dat moet kort en bondig. Daar zit dus het probleem want als ik iets niet ben is het kort en bondig. Onze jongens zeiden, Ma je moet gaan Vloggen dan komt je Haagsche accent beter tot zijn recht.
Hier in het Gooi is dat grappig, bijzonder of Oo Cherso. Al met al je bent dus anders en dat is nieuw voor mij. Maar er is heel veel anders hier in het Gooi, de afmeting van huizen, auto’s, de bakfietsen met eigen parkeerplaats en dan is daar de hei. Geen zee geen duinen, maar hei en bossen met wollige koeien en herten. Fietsen langs Kijkduin was easy maar fietsen door de bossen is iedere keer een uitdaging, je weet nooit waar je bent als je weer het bos uitkomt. Nu staan er onderweg van die grote witte Paddo’s met de dorpen waar je heen kunt fietsen maar zelfs dat is lastig als je nog niet zo bekend bent met de omgeving. Gelukkig reis ik iedere dag naar het Haagsche voor mijn werk. Zo heb je nog een beetje feeling met je stad en taal. De reis er naar toe blijft een uitdaging met de NS. Iedere dag is er wel iets waardoor je via een andere route moet reizen of met veel teveel reizigers reist of 2x zoveel later aankomt op de plaats van bestemming.
Het Gooi, de trein, mijn werk en gezin leveren vaak een goed verhaal. Een nieuwe editie van de Donald Duck zoals het hier thuis wordt genoemd. Soms maar 4 regels soms wel een pagina vol. Je gaat ze hier zeker lezen.
Binnenkort ga ik proberen wat hoofdstukken toe te voegen, over mijzelf, de kinderen, het gezin, mijn ervaringen met het Gooi, passie voor Thais koken enz.
De Mazzol!!