Ohana

Quote by Lilo en Stich: “Ohana means family. Family means nobody gets left behind or forgotten.

Storm op komst, code rood, we hebben het allemaal al eens eerder gehoord en vaak was de code niet rood maar roze. Dus na wat pigment verschillen in het weer neem je het allemaal niet zo serieus meer. Zo ook deze dag. 

Check de NS reisplanner werd deze ochtend gemeld op het nieuws, de NS heeft zijn reisschema aangepast. Ik kijk naar buiten en zucht, het is weer zo ver. Onze graadmeter, een klein boompje in de voortuin, beweegt niet of nauwelijks in de wind. Dus waarom rijden de treinen een aangepast schema? De NS geeft hiervoor een verklaring, onthoudt deze goed, door het verminderen van treinen blijft er meer tijd over, tussen de ritten, om herstelwerkzaamheden uit te voeren indien dat nodig mocht zijn. Door deze maatregel probeert de NS vertragingen op het spoor te voorkomen. Het resultaat was net ff anders.

Ben dus toch deze ochtend met de trein naar Den Haag vertrokken en ik moet zeggen het viel best mee. Het was wat drukker maar dat mocht de pret niet drukken. De ontbijtgroep had deze ochtend wel wat problemen. Er was weinig tot geen ruimte voor een picknick. Aangekomen in Den Haag was het andere koek, hier vlogen de matten door de lucht, lagen alle fietsen op de grond en het kleine grachtje bij mijn werk vertoonde golven van ongekende hoogte. Ik werd zo het pand binnen geblazen. De liften maakte deze ochtend meer geluid dan anders, zo ging ik “fluitend” naar mijn etage. Het geluid op onze hoekkamer was enorm!! De wind denderde met veel geweld tegen het gebouw. Op de 36ste verdieping zag je de lampen dansen in de wind. Ik had het dus toch goed gevoelt het gebouw bewoog mee met de wind. Voelde mij niet op mijn gemak, wetende dat ons gebouw ook op de lijst staat van bouwwerken met problemen met aansluitingen van betonplaten. Rond het middag uur werd het stiller de storm ging het land verlaten. Op internet zagen we filmpjes van weg vliegende daken, omgevallen bomen, mensen die over het plein werden geblazen, vrachtwagens languit op de weg en een Dixie die op hol geslagen was. Dit was geen code Roze maar toch echt Rood.

Het was tijd om naar huis te gaan. Maar ipv dat collega’s naar huis gingen kwamen ze weer terug. Station Den Haag Centraal is geheel leeg. Er rijdt geen enkele trein en dat kan wel tot 19.00 uur gaan duren. Wat was er met dat geniale idee van de NS gebeurt? De storm was om 13.00 uur al het land uit en nu bijna 5 uur later geen trein meer te bekennen. Ik wil naar huis, de jongens zijn alleen dus loop naar het station. Ik zoek een geel hesje op en vraag wanneer gaat er weer wat rijden. De jongeman zegt: mevrouwtje u moet de ns app in de gaten houden. Ik zeg: meneertje dan moet u ff met de zaak bellen om te vragen of ze die ff bij willen werken!! Want volgens deze app zat ik nu in de trein naar Utrecht! Maar dat is wat ze omroepen mevrouwtje zegt hij bijdehand. Op zo’n moment laat ik hem het liefst zijn hesje op eten. Ga jij maar lekker geloven wat ze omroepen maar daar ga je het niet mee redden vanavond, meneertje. Verderop iemand die wel de moeite neemt een goed verhaal te houden. Ik kan straks, indien de treinen komen, kiezen uit Leiden of Gouda. Ik vraag hem: wat zou jij doen als je naar Utrecht moet, Gouda of Leiden? Hij zegt: broodje shoarma en een hotelletje zoeken. Zo jammer maar wel eerlijk.

Ik vrot mezelf met heel reizend Nederland in een veel te korte trein, schijnbaar is het wagenpark van de NS ook weggeblazen, om af te reizen naar Hollands Spoor. Vanaf daar gaat er een trein naar Leiden en vanaf daar was de kans groot dat ik naar Utrecht kon. Op Hollands Spoor beland ik in een zee van mensen die allemaal op dat zelfde treintje naar Leiden staan te wachten. En daar is de stem weer, dames en heren (nog niet gender neutraal vandaag) tijdens het wachten biedt de NS u een gratis kopje koffie of thee aan af te halen bij de Kiosk. Die was dus al gesloten, lekker makkelijk weggeven, stuur gewoon een paar bussen, repareer het spoor of stuur een taxi, kan ik thuis een bakkie pleur nemen! De trein rijdt het station binnen, er ontstond een chaos alsof er sale bij de Primarkt was, je moest vechten voor je plekje maar ik stond in de trein. Op Leiden kregen we te horen dat er een trein naar Utrecht zou gaan, moest je wel een uurtje wachten. Ik appte mijn zus dat ik aan een flinke uitdaging was begonnen maar niet wist hoe het zou aflopen. Ze stuurde wat informatie op en ik zag dat als ik op Utrecht zou aankomen het vanaf daar ook nog een uitdaging zou gaan worden.

Het perron waar de trein naar Utrecht zou aankomen was niet meer toegankelijk. Toch maar proberen ik wil naar huis. Wederom opgevouwen in de trein vertrokken we vol goede moed naar Utrecht. Alles ging goed tot station Alphen aan de Rijn. Daar bleven we wel heel lang staan. Er lag een zeil op de bovenleiding we konden niet meer verder en moesten de trein uit. Ik belde de jongens, haal maar een patatje ik weet niet hoe laat ik thuis ben. En daar was ie weer, de nieuwslezer van de NS. Dames en heren, we konden weer koffie krijgen. Mijn zus belde, waar ben je?? Op Alphen aan de Rijn we kunnen voorlopig niet verder en wachten op een trein  in de hoop dat die wel via een ander spoor zou kunnen rijden. Op het nieuws, zegt mijn zus, zegt de NS dat ze bussen in gaan zetten. Ik kijk op de klok het is inmiddels 20.00 uur geweest en nu lijkt het ze zinvol bussen in te zetten??? Ik was er klaar mee en zag ineens een collega staan. Hij had er ook geen vertrouwen meer in dat er nog een trein zou gaan rijden en vertelde dat zijn vrouw inmiddels onderweg was om hem te halen. Dat wilde ik ook wel maar mijn man zit in China.

Weer ging de telefoon en weer mijn zus aan de lijn. Ik hoopte dat ze me kon vertellen dat er treinen zouden komen maar ze zei: zus het is mooi geweest we komen je halen en brengen je naar huis. Een half uurtje later, nog steeds geen treinen, belde mijn zwager, waar sta je wijffie??? Ik zeg bij het busperron, daar sta ik ook kijk maar ik zwaai naar je. Ik moest huilen maar deed dat niet. Ik mocht lekker in de auto zitten met de kachel aan. Ik was kapot, stond al 5 uur lang op hakken van 10 cm, geen gevoel meer in mijn benen van de kou, hoofd vol ruis van klagende mensen en had honger. Ik liep te gieren in mijn tuig. Ik breng je naar huis wijffie en dat deed hij. Om 22.15 was ik eindelijk thuis. Mijn zwager reedt weer terug naar Zoetermeer en ik bleef achter in het Gooi. Maar tussen jou en mij gezwegen, ik was er blij mee. Mijn zoon zei: Mama ga lekker zitten ik zet een warm bakkie koffie voor je. Ik kon de hele avond gratis en voor niets koffie krijgen maar zo blij dat dat niet gelukt is want er gaat niets boven het bakkie wat mijn zoon zonet voor mij heeft gezet.

Familie, zo dankbaar, onze zoon ineens zo groot en zorgzaam voor zijn broertje en mij. Mijn zwager zo hup van de bank in Zoetermeer, in de auto ff zijn schoonzus oppikken in Alphen ad Rijn en afzetten in het Gooi.

Het late journaal, ik zie de enorme ravage in het land en op de stations. De NS woordvoerder zegt: Iedereen komt thuis vanavond alleen zegt er niet bij wanneer. Hij is er nog trots op ook. Het plan aangepast schema dus minder treinen heeft niet gewerkt er waren helemaal geen treinen meer en het schema was ook verdwenen daar stond nog maar 1 tekst op, Cancelled. En toch komen ze er iedere keer mee weg. De prijzen gaan ieder jaar omhoog en de kwaliteit ieder jaar verder achter uit. Veewagens zijn het in de spits en 90% op tijd rijden herken ik ook niet. Maar schijnbaar is het allemaal nog niet zo erg anders hadden ze er wel iets aan gedaan, toch????

Ik sluit het huis af en kruip lekker in bed. Morgen ga ik met de auto.

Ohana is het gevoel wat ik over hou aan deze dag, wat me kracht heeft gegeven en het gevoel wat me op dit moment warmte geeft en mee neemt naar dromenland.

De mazzol!