Tijgertjes R.I.P.

Ben je bang voor spinnen? Dan ben je niet bang voor muizen. Andersom schijnt dat ook zo te werken. Ik ben dus bang voor spinnen. Muizen doen me niets maar spinnen, brrrr! Nu de vraag houdt je meer van honden of van katten?? Ik dacht dus altijd honden, we hadden immers een Golden Retriever gehad. Maar toch blijkt achteraf dat ik meer een katten mens ben. En dat begon zo 20 jaar geleden.

Het begon allemaal met de reclame van Whiskas. Daar komt zo’n lief wit zwart gestreept katje in voor. Dat katje liep met moederpoes door de sneeuw en kreeg een hoopje sneeuw op zijn kopje. Dat was het moment dat mijn moeder mij meestal belde en vroeg: heb je het tijgertje nog gezien? Ik had in een eerdere relatie al een kat gehad een cypers poesje genaamd Mopie.  Maar Mopie was van mijn partner en toen wij uit elkaar gingen bleef Mopie bij hem achter.

Toen mijn moeder was overleden en Whiskas ieder jaar weer met een nieuwe reclame kwam met daarin het tijgertje, begon ik het hebben van een kat toch wel te missen. De zoektocht begon bij het zoeken naar het ras van het katje uit de reclame. Dat bleek het ras Britse korthaar te zijn ook wel de “bolle”  genoemd. Je hebt ze in allerlei kleuren.  Maar ik ging voor het wit/grijs/zwarte tijgertje ook wel de Silver tabby genoemd.  Ik wist nu het ras en de kleur maar dus niet dat het niet de tijd voor kittens was. De rasvereniging gaf mij een adres in Leeuwarden waar in een kleine ” cattery” nog een blauwe (donker grijze) kitten van 6 maanden beschikbaar was. Een schattig poesje genaamd Cindy en ondanks dat het geen tijgertje was was ik smoorverliefd op dit kleine meisje. De eigenaresse vroeg of ik nog een adres wist voor een oudere kat, een Heilige Birmaan, zij was te oud voor de groep en werd niet meer geaccepteerd door de andere katten. Ik zei haar dat ik een heel fijn huisje voor Amber had namelijk dat van mij. Trots als een poezenmoeder ging ik naar huis met Amber en Cindy, wat een rijk bezit.

Een jaar later werd ik gebeld door cattery de Ommekeer. Deze vrouw had net een eerste nest met Tijgertjes en ik stond als eerste op de lijst bij de Rasvereniging. Ik dacht weer even aan mijn moeder en nam het besluit ik ga kijken niets meer alleen maar kijken. Ik kwam binnen bij twee lieve warme mensen en zag daar 5 kleine tijgertjes en 1 donker poesje, het donkere poesje hield ze zelf. Als eerste kreeg ik een pluizig poesje in mijn handen genaamd Angel. Het was ook een pluis eigenlijk een foutje van de natuur een lang haartje dus. Britse kortharen zijn ontstaan door een  normale kat met een Perzische  kat te kruizen. Dan kan het voorkomen dat het langhaar-gen overheerst bij vader en moeder en dan krijg je een langhaartje, toen genaamd Pluis. Het was een schatje en ze mocht voor de helft van de prijs mee. Daarna kreeg in Annabel in mijn handen. Ze was de kleinste uit het nest maar zo schattig. Ik kon echt niet weg gaan zonder kitten en nam het besluit dat Annabel bij ons mocht komen. Onderweg naar huis kon ik Angel maar niet uit mijn hoofd zetten, ze was de eerste die ik vast mocht houden en ze was zo mooi dat je het niet kon voorstellen dat dit een foutje van de natuur was. Dus belde ik de cattery en Angel mocht met haar zus een paar maanden later mee naar Den Haag.

Later je wil het niet geloven kwamen er nog 3 Britten bij, Amici een kater grijs met zalmkleur, Anton een shaded silver dat is wit met een zwart puntje aan ieder uiteinde van een haar en als laatste Whispurr een golden tabby een ook een pluis. Amber was de eerste die ons verliet. Ze werd erg ziek en kreeg last van haar nieren. Daarna volgde Amici, Hij had een abces in zijn neus en is helaas toen hij net 8 jaar oud was overleden. Cindy was de oudste en werd niet meer door de groep geaccepteerd en zat de hele dag op zolder. Cindy was dan ook de eerste die ons huis verliet om heerlijk oud te worden bij mijn lieve tante.

Er bleven er vier bij ons thuis over. 2 katers en 2 poezen. Door de allergie van mijn man ben ik op zoek gegaan naar nieuwe huisjes en vond deze via de rasvereniging. Anton ging naar mijn zus en de zusjes Annabel en Angel werden samen geplaatst bij een hele lieve vrouw in Hoofddorp. Als laatste vertrok Whispurr naar Voorschoten.

Als “poezenmoeder” blijf je in contact met je kroost en zo bel en bezoek ik de adressen waar ze verblijven.

Vorig jaar is Cindy overleden, ze is 18 jaar geworden een mooie oude dame.

Afgelopen weekend ben ik op bezoek geweest bij Annabel en Angel. De dames zijn al 18 en Annabel gaat flink achteruit. Ik zag dat ze niet lang meer had en heb afscheid van haar genomen door dicht bij haar te kruipen en haar lekker te knuffelen. Angel lag lekker op de bank en kan niet meer zo goed lopen maar verder doet ze het prima. Heel verdrietig vertrek ik naar huis wetende dat dit de laatste keer kan zijn. En dat was het, Annabel ging die nacht snel achteruit en de volgende dag hebben ze haar laten inslapen. Vandaag werd ik weer gebeld. Gisteravond is Angel ineens heel ziek geworden en vandaag laten we haar inslapen. Angel kon vast niet zonder haar zus en vond het genoeg en hoe verdrietig ik ook ben ik vind het eigenlijk wel een hele mooie gedachten dat deze tijgertjes die samen het avontuur aangingen ook samen zijn vertrokken.

ik ben zo dankbaar dat ik deze katten bij me heb mogen hebben en dat ze bijna allemaal een mooie leeftijd hebben bereikt. Nu zijn er nog 2 in leven en ik hoop nog voor heel wat jaren.

Rust zacht lieve zusjes, mooie tijgertjes wat heb ik enorm veel liefde van jullie gekregen, voeg jullie maar snel bij de andere. We gaan jullie nooit vergeten.

De Mazzol!