Smelly cat

We hebben de vrije dagen van Hemelvaart en Pinksteren weer overleefd en mogen weer aan de slag. Zoals gewoonlijk start ik mijn reis in Naarden-Bussum en een kleine anderhalf uur later arriveer ik in het Haagje. Op zoek naar een flexplek en na wat rondjes lopen heb ik een kamertje alleen gevonden. Ik moet zeggen dat dat heel relaxed werkt, zachtjes de muziek aan en de deur dicht.

De dag is voorbij gevlogen en het is tijd om weer naar huis te gaan. Het is benauwd buiten, ze verwachten veel regen en onweer en dat kun je merken. Ik hoop dat de vliegende mieren nog even onder de grond blijven zitten, vind dat zo ranzig. Van die traag vliegende door geëvalueerde mieren die van elk stuk lichaam een landingsbaan maken.

Ik stap de trein in en zowaar er is plek om te zitten. Ik zit lekker bij het raampje en pak mijn bril en boek. Het rijtje naast mij is bezet, er zit  een man en een vrouw, ik denk collega’s. Tevens is dit een nieuw soort in de trein, naast de ontbijters, slapers en telefoonstaarders, noem ik ze de sterke verhalen groep. Een leuke groep moet ik zeggen, beetje tegen elkaar oppoggen en net doen of je de ander begrijpt. De man heeft het over zijn voetbalcarriere, hij was een ster op school en zorgde altijd voor een vrije trap??? Die begreep ik niet helemaal, veroorzaakte hij altijd de vrije trappen, nam hij ze, waren zo voor de tegenpartij of voor zijn eigen team?? Vragen die ik, als oud vriendin van een voetballer, zou hebben gesteld. Zij echter niet. Ze zegt; Zo dat is niet mis was je echt zo goed in het spelletje?? Zeker weten, zegt de man, met een Ronaldo blik in zijn ogen. Het is even stil, er lopen inmiddels veel passagiers naar binnen dus het wordt al lekker druk maar nog steeds niemand naast mij.

De vrouw zegt; nu we het toch over school hebben, triest he wat er deze week weer is gebeurt in Amerika met dat schieten op scholen. Ja echt heel erg, zegt de man, maar dat die Trump daar niets aan doet! Tja zegt de vrouw, God save the Queen!! Huhhh? denk ik, volgens mij zit ze in een ander land. Inderdaad zegt de man, God save the Queen, of was het het God save America? De vrouw zegt geen idee maar het blijft een lul!  Ja en probeer dan maar eens niet te lachen.

Het is nog steeds warm in de trein maar als we gaan rijden dan gaat meestal de airco aan. A daar komt iemand naast mij zitten en ja hoor ik heb vandaag weer de hoofdprijs. Het is een vrouw waar een vreselijk  luchtje aan zit. Gatverdamme waar blijft die airco!!!!

Ik zal haar omschrijven en dan moet je er  even bij bedenken dat het een graad of 25 in de trein is. We maken er een Fout vinklijstje van: De vrouw is lang en draagt een dikke panty in een open schoen, check V. Ze draagt een groen synthetisch jurkje, check V.  Daar overheen een huidskleurige jas van dezelfde chemische stof, check V. De jas is een komen en gaan van vlekken en halen, check V. Haar haren zijn langs de Kwalitaria geweest en plakken lekker aan het hoofd, check V. Haar nagels lekker kort gegeten en een mooi zwart randje, check V. Een telefoon die door je handen glijdt met een beltoon van ” It’s a small world”, check V. Om het lijstje af te ronden, helaas geen geurblog, dit alles onder het genot van…. de deo was op of de synthetische stof kan geen vocht meer opnemen, check V. Waarom rijdt die trein nog niet en is er geen airco!!!!!

Jippie we gaan rijden en damm de airco gaat het niet doen deze rit. Er lopen nog steeds passagiers heen en weer bij het uitrijden van het station. Allen nog op zoek naar een plekje. Bij het heen en weer lopen moeten ze door een klapdeur. Nu zou je denken dan rouleert de lucht wat maar het wakkert de lucht alleen maar aan. Ik denk dat ik groen wordt…. Ik neem een foute leeshouding aan, boek op je neus, maar zelfs de lucht van het kakelverse papier kan aan deze hel niets veranderen, het wordt een lange reis.

Utrecht, verse lucht!!! Net als bij het landen van een vliegtuig, gaan staan als je net de grond raakt dan ben je alvast de eerste, jump ik op en vraag haar plaats te maken anders red ik mijn overstap niet. Ik heb altijd genoeg tijd voor de overstap maar wil ik mijn eten binnen houden dan is elke minuut bij haar in de buurt er 1 te veel. Eenmaal buiten zuig ik mijn longen vol met verse lucht en met de tranen in mijn ogen wandel ik naar boven. Hier staat weer een nieuw ergernisje te wachten. Den Bosch is getroffen door de bliksem dus de treinen rijden niet, gevolg een bomvolle stationshal. En wat doe je dan als Cote d’or zijnde, je repen chocolade breken in stukjes en dames met mandjes de hal in sturen om het product te proberen. Je weet als er in Nederland iets gratis te verkrijgen is dan moet je er op af. Perron 1, 2, en 3, waar mijn sprintertje naar Naarden staat, was niet meer te bereiken door het chocolade etende publiek. Er stond een hele kudde olifanten van Cote d’or in de hal, allemaal voor dat ene stukje chocolade, wat zonder handschoenen door een Cote d’or meester door midden was gebroken. Net als bij de bak met onverpakte pepermuntjes, gruwelde ik bij het idee.

Met grote hink-stap-sprongen, jaja op mijn 10cm hoge hakken, bewoog ik mij via de Rituals, AH to Go naar de roltrap van het perron, waar ik met een mooie eindsprint, waar Nelli Cooman nog een puntje aan kan zuigen, zo de sprinter in jump. Hoera ook hier is er nog een bankje vrij!!! Dit keer naast mij een frissige jonge dame die verzonken is in haar WhatsApp. Ik duik weer in mijn tas voor mijn boek en bij het overeind komen zie ik het gebeuren…. Smelly cat is net de sprinter in gestapt en ja hoor, pikt het laatste plekje in precies op het rijtje voor mij. Waar staat die camera van Bananasplit??? Had ik iets gedaan waar ik voor gestraft moest worden??? Toeval??? geen idee maar had er zwaar de pest in. Ik was net licht groen aan het worden maar ondanks dat de airco het in deze trein wel deed, was ik donker groen toen ze uitstapte bij station Hilversum. Bij het verlaten van de trein hoor ik de man voor mij zuchten, hij kijkt opzij naar zijn vriend, die het rijtje naast hem zat, en zegt; Jeetje wat had die vrouw een nare Odor, niet normaal!!!

Tja het blijft het Gooi, de lucht was gewoon niet te hache!

Voel me vies en misselijk en heb alle ramen, incl dakraam, van de auto open gezet. Bij thuiskomst had ik weer een beetje kleur, al hingen mijn sproetjes er nog zielig en verlept bij.

De Mazzol!