Vandaag precies 19 jaar geleden belde mijn vader vroeg in de ochtend, je was vredig ingeslapen na een lang gevecht tegen kanker.
Nog als de dag van gisteren weet ik wat dat telefoontje met mij deed. Aan de ene kant wil je heel hard schreeuwen WAAROM!!!! en aan de ander kant wil je een fles Champagne open knallen want het is voorbij, de pijn voor jou is voorbij die van mij om je te missen is te dragen maar jij bent klaar met je gevecht. Maar alles bleef stil, geen schreeuw geen champagne maar ongeloof en 1 vraag, wat nu??
Ik stond aan je bed en zag wat het gevecht met je had gedaan. Ik vond je dapper dat je het gevecht was aangegaan, boos dat deze ziekte je toch had weggenomen maar vooral blij dat het over was. Tranen biggelde over mijn wangen want daar lag mijn moeder, zij die mij het leven had gegeven waar ik nooit meer mee kon praten, die mijn kinderen niet zou kennen, die mijn vragen nooit meer kan beantwoorden en die nooit meer zou zeggen, geeft niets lieverd het komt allemaal goed…. Hoe moet ik verder, hoe moeten wij verder zonder jouw levenslessen, jouw gekkigheden, jouw rare woordjes, jouw gezang, je goede zorgen maar ook je strenge regels?
11 dagen na je overlijden was ik jarig en daar stond ie dan de lege stoel. Mijn vader en zussen waren allemaal gekomen maar geen van ons wist iets te zeggen. We hebben toen maar geproost en een taartje gegeten niet op mijn verjaardag maar op jou lieve Mama want voor ons had je gewonnen en dat moest gevierd worden.
De kerst kwam 2 maanden later. Weer een berg emoties te beklimmen. De boom stond de ballen waren hetzelfde en toch was de boom niet zoals jij hem zou optuigen. Mijn zus had enorm haar best gedaan, het huis straalde warmte en kerst uit maar toch bleef het koude gevoel van de leegte dat jij er niet meer bij was.
Ik ben zo blij dat je Oma hebt mogen zijn. Je zorgde zo goed voor mijn nichtje en soms heel soms was ik zelfs jaloers op de hoeveelheid liefde die je haar gaf als Oma, iets wat wij als kinderen niet altijd kregen. Je was gek met haar echt een genot om naar te kijken. Maar toen werd ik zelf moeder en god wat heb ik je gemist…. Geen verhalen van.. Ach kijk dat deed jij ook toen je klein was of wat lijkt hij toch op je of meid wat doe je het goed of ik zou dat anders doen kom maar dan laat ik het je zien. Je was nu 2 jaar bij ons weg en ik dacht dat tijd de pijn zou verzachten maar de pijn die ik op dat moment voelde als moeder zonder moeder is onbeschrijfelijk.
Toch weet ik zeker dat je bij mijn oudste zoon op bezoek bent geweest. Hij was net een jaar en brabbelde al lekker, bal, mama, papa maar dat was het dan ook wel. Die dag lag hij op de commode te lachen en ik lachte mee. Toen werd hij stil en keek naar de deur, ik draaide me om om te kijken of er iemand binnen was gekomen maar er was niemand. Toen brabbelde mijn zoon Doesje en lachte. Je was er ik wist het zeker jij noemde mijn nichtje altijd Hoeselekedoesje een woord wat ik daarna nooit meer heb gehoord of heb uitgesproken en nog nooit heb gebruikt voor mijn zoon.
Bij de jongste ging het met mij slecht en was je er voor mij. Ik heb je mogen zien toen ik even van de monitor raakte. Je zwaaide, ik wilde je roepen maar je was al weg. Ik vertelde het de zuster, mijn moeder was hier terwijl ze al 6 jaar is overleden?, ze lachte en zei het komt allemaal goed ga maar lekker slapen, net zoals mijn moeder vroeger tegen me zei als ik niet kon slapen, heel bijzonder.
Nu zijn we 19 jaar verder en de tijd doet inderdaad helen maar de pijn en leegte zal altijd blijven. Vanavond brand ik een kaarsje voor je en zondag zal ik bloemen bij je brengen. Als ik terug kijk dan kan ik zeggen we hebben alle drie gered zonder jou, maar het was niet makkelijk. Zoveel momenten die we hadden willen delen, zoveel gebeurtenissen waar we je graag bij hadden gehad maar helaas. Weet je, een groot deel van jou zit in ons en ook in onze kinderen, eigenlijk lieve Mama ben je nooit weggeweest. Ik mis je xxx
My mother kept a garden of the hart
She planted all the good things that gave my life a start
I am my mothers garden
I am her legacy
I hope today she feels the love reflected back from me
De mazzol!