De kerst is weer voorbij en Oud en Nieuw staat voor de deur. Kerst dagen van gezelligheid en samen zijn, maar eigenlijk zijn het dagen van stress.
Mijn lijstje was weer lang dit jaar. Kadootjes kopen, kaarten halen, eten verzinnen, kerstboom scoren nog niet rauzen maar we hebben het weer gered. Toch als je in de winkels staat en eens om je heen kijkt vraag ik me af of we al dat eten wel nodig hebben. Je ziet karren voorbij komen waarbij je hoopt dat ze het doneren aan de voedselbank. Ik loop langs de schappen en zie dat de rucola niet zo populair is dit jaar. Alle sla is weg behalve de rucola. Krieltjes….gone, haricoverts… gone. Bij de Albert Heijn wordt letterlijk en figuurlijk gehamsterd.
Op naar de Lidl, dit jaar de winkel van de heer Li Del. Het Gooi is aan het bezuinigen, de Lidl draait op volle toeren! Wat een gekkehuis! Wat ik nou niet begrijp en ook zelf nooit gedaan heb voor de kerstboodschappen, waarom nemen mensen hun kinderen mee naar binnen naar het slagveld van het kerstdiner? Ja hoor geef ze nog een minikarretje of een rijdend winkelmandje zodat ze gierend en schreeuwend door de winkel kunnen crossen. Waar kwam ik eigenlijk voor?? O ja beenhammetjes en rosevalaardappeltjes. ik schuivel langs het brood naar de groente afdeling. Normaliter stop ik bij het brood maar ik drijf mee met de menigte en zie nog net 1 wit stokbroodje liggen, ik rek met uit pak het broodje, snel nog een bruin stokbroodje er achteraan en dan sta ik zo ineens bij de groente. Hier wordt het echt spannend.
Ook hier zijn de vakken leeg maar worden nu net bijgevuld. Vraag me af wat is beter, tijdens spitsuur vakken vullen of na sluitingstijd? In ieder geval de pallets nieuwe aanwas staan giga in de weg. In alle paden is het 1 richtingsverkeer geworden en ben je wat vergeten dan mag je via het brood een tweede rondje lopen. Geen krieltje meer te vinden dus verlaat ik de zaak met 2 beenhammetjes en 2 stokbroodjes. volgende dag nog maar eens proberen.
1e kerstdag, onze zoon is jarig, 13 jaar tijd vliegt voorbij. Grote beer is het geworden en hij was zo klein bij zijn start. We vieren zijn verjaardag bij mijn zus en vader in Zoetermeer. Eerst gaan we langs bij mijn moeder. Ik versier haar graf met een zelf gemaakt bloemstuk, een kerstboompje en zet bloemen in de vaas. Hier ligt haar hele familie en ik hoop altijd dat ze net als wij heerlijk kerst vieren daar boven in de hemel. Op naar Zoetermeer met een lach en een traan. We starten met een taartje en vieren zijn verjaardag. Daarna gaat de club lekker bowlen zodat mijn zussen en ik ons kunnen ontfermen over het avondeten.
Zoals gewoonlijk hebben we altijd te veel maar trots sta ik daar met mijn verovering, de hammetjes. Het is gezellig, er wordt gezongen en gedanst en dan beginnen we de kadootjes uit te pakken. Voor iedereen ligt er wat onder de boom. Na de koffie gaat mijn ene zus met haar gezin naar huis. Wij blijven nog even voor de afwas en gelukkig dat we dat deden want soms met Kerst gebeurt er een klein wonder. Onze zoon had een JBL box gekregen en zat bij Opa. Hij vertelde Opa dat hij elk muzieknummer kan afspelen via de box. Opa noemt een nummertje van vroeger en zowaar hij vindt het en speelt het via de box. Wat er toen gebeurde is lastig te omschrijven maar bij het horen van het nummer veranderde mijn vader van een oude norse en depressieve man in een kleine jongen. Hij lachte en zong de liedjes uit de jaren 30 zo mee, hij kende de teksten nog en ik denk ook de momenten dat ze gezongen werden. Zo lief zoals hij daar zat en het ene na het andere verzoeknummertje kwam uit de box en zong hij vrolijk mee. Onderweg naar huis was ik nog steeds ontroerd, wat een mooi kerstkado had ik zojuist gekregen. Een klein half uurtje had ik mijn lieve vader weer terug.
Toen we deze middag bij het graf van mijn moeder waren zei ik tegen mijn man, kon ik haar nog maar 1 keer zien al is het maar voor een half uurtje. Hij vroeg wat zou je dan willen vragen? Niets alleen maar vasthouden. Je zou nu wel denken wat heeft dat er nou weer mee te maken maar misschien heeft iemand daar boven gedacht, tja dat kan ik haar niet geven maar ik kan haar wel haar vader laten zien, zoals hij vroeger was, warm lief en gezellig. Je weet het niet maar het zou zo maar kunnen dat iemand dat voor mij had geregeld.
De Mazzol!