Vandaag het record eten maken verbeterd. Ik wil heel graag gaan sporten maar heb dan maar meestal een half uur tussen het thuiskomen en het naar de sportschool rijden. Net ff tekort laat maar zeggen.
In de trein van het Haagje naar huis vind ik nog net 1 plekje. Het is wel een warm plekje want het lege stoeltje was naast een dame waarvan de helft van haar lijf over haar stoeltje hing. Hier door was er voor mij niet veel ruimte over om te zitten maar ik had geen zin de hele weg op mijn hakken van 10 cm te moeten blijven staan. Heerlijk zo’n warme dij tegen mij aan. Sjesus wat heb ik toch een hekel aan het reizen met de trein. Ik bel de jongste telg met de vraag of hij boodschappen wil doen.
Daar moet tegenwoordig wel iets tegen over staan. Meestal game tijd maar ik krijg hem dit keer toch zover om zonder extra speeltijd op pad te gaan voor wat boodschappen. Gehakt, Mexicaanse roerbakgroente, puree, tortillachips en geraspte kaas. Hij schrijft alles op en beloofd de boodschappen te halen.
Thuis aangekomen staat alles op het aanrecht. Ok meid je kan dit, je hebt nog een half uurtje voordat je weg moet. Ik pak een pan en rul als een snelle Jelle het gehakt. Met de andere hand vul ik een pan met water voor de puree. Gehakt pruttelt en hup de kruiden en de groente erbij. Snel een ovenschotel pakken en de oven aanzetten. Gehaktmengsel op smaak brengen en de puree aanmaken. Schotel vullen met gehakt, kaas er over en puree erop. In een vijzel stamp ik wat chips fijn om als paneermeel te gebruiken, nog wat kaas erop zodat het een lekker hard korstje wordt. Hop de oven in om de korst te bakken en dan staat er in 20 minuten toch een lekkere Mexicaanse ovenschotel.
Snel naar boven mijn tas pakken, de jongste te eten geven en met de oudste naar de sportschool. Yes! ik heb het gehaald en kan zo het guinness boek of records in. Ik eet later wel want de les is best heavy en dan is een volle maag niet zo lekker. Body Combat, lekker boxen in het luchtledige. In de nieuwe release zitten Burpeys, nee niet van het eten maar van die naar de grondduikers en weer opstaan. Ik heb de les overleefd en loop als een rode zombie door de zaal richting de kleedkamer. Ik zie de oudste zoon met een vriend aan de gewichten hangen. Ik strompel naar ze toe en zeg Kweet niet wat jullie doen maar ik ben klaar. Ik loop langs een man die hevig met lange touwen in de weer is, wij noemde dat vroeger slangetjes maken met touw. Zo! zegt hij lekker gesport?? Ik zeg ja zekers ik ben kapot. Goede schouders, ik zeg wat? Goede schouders lekker breed. Mijn man zou zeggen, buitenkant knie, maar ergens streelt het mijn ego. Had vroeger altijd brede schouders van het zwemmen en turnen. Nu misschien van het roeien.
Ach weet je misschien is dit de leeftijd dat ik het van de brede schouder moet hebben. De rest is ook breed maar dat is van het eten. Maar het compliment is als een kersje op de taart van vandaag, het was weer topsport maar we hebben het weer gedaan. Vroeg op, werken, speedcooking, sporten en nu onderuit op de bank mijn blog schrijven.
De Mazzol!