Vandaag was het weer zover. Laatste dag van de week, zonnetje hoog aan de hemel, beetje ochtendfrisheid, klein laagje ijs op de ruit en een trein waar nog plek was om te zitten.
Ik staar naar buiten en vraag me af of de rest van het huis al wakker is. Dat doe ik wel vaker als ik zo voor mij uit aan het staren ben. Soms bel ik dan ook even om te checken maar vandaag heb ik mij voorgenomen het niet te doen. Ik kijk om me heen en zie scholieren die te weinig aan hun huiswerk hebben gedaan. Zorgelijke blikken en met de neus in de boeken. Ik zie ook de jongens staan die volgend jaar rijp voor een Schoonenberg hoortest zijn. Vanaf hier is te horen welke muziek ze fijn vinden.
Schuin voor me zit een echte “Gooise kakker” een man. Pantalon net iets te kort in een rood/roze tint, een geruit sokje eronder, gladde schoenen met een gesp, jasje en een dasje en daarover heen een Burberry trenchcoat. Om het af te maken belt deze meneer met het thuisfront om te kijken of het daar goed gaat. Beschaafd ABN met een Goois sausje van een rollende R en een aardappel in de keel.
In de Intercity heb ik een bankje voor mij alleen. Lekker rustig dacht ik nog maar… achter mij neemt iemand plaats die wil laten weten dat hij er is. Hij klapt het tafeltje uit mijn rugleuning naar beneden en trekt nog net mijn stoel niet mee. Vervolgens gooit hij zijn laptop op het tafeltje en begint als een jekko te typen. Om niet mee te hoeven deinen in de cadans van het toetsenbord besluit ik de stoel naast mij te nemen. Het soort “ik wil proberen mijn toetsenbord te slopen” kende ik al maar dit is een exoot binnen zijn soort.
Dit is de Ceasar Zuiderwijk in zijn soort! Bij drummen is het namelijk erg lastig om met je handen een ander tempo te spelen dan met je benen. Achter mij hoor ik het vingervlug typen en het tappen van de voeten in de maat van de muziek die uit zijn koptelefoon komt. Ik hoop niet dat iemand mij gezien heeft maar ik heb het even geprobeerd om een lange app aan mijn zus te dichten en met mijn voeten de maat van Bad Liar van Imagine Dragons te tappen. Ik ga je vertellen das niet gelukt. Respect voor de Drummerboy achter mij!!!
Op Den Haag CS kijk ik hem aan en geef hem een glimlach van respect, alleen pakt dat natuurlijk weer niet uit zoals het zou moeten. De man lacht terug en zegt; kennen wij elkaar? Je zat net toch voor mij in de trein?? Ik zeg nee ik ken je niet en ja ik zat voor je in de trein. Leuk zegt hij reis je vaker met deze trein??
En toen zei ik iets, wat alleen ik zou kunnen zeggen als ik in mijn element ben en dus een gek wijf.
Ik zei, ik geloof van niet gisteren zat er een ander printje op de trein…..
De Mazzol!