Als ik ergens niet goed tegen kan is het wel dat er iets geregeld is waar ik niets vanaf weet. Zo gaat het dus ook vandaag 13 oktober de dag voor mijn verjaardag.
Eerder dit jaar hadden we al afgesproken, we doen geen feest voor mijn 50ste verjaardag maar gaan lekker met z’n 4-tjes op reis. Toch kon mijn lieve man het niet laten om iets voor mij te regelen. Ik ga de dag beschrijven en daarna wat er aan vooraf ging.
Het is zondag 13 oktober. Een normale ochtend waar je zelf je broodje smeert. Ik krijg door dat we om 13.00 vertrekken dus heb ik nog mooi even de tijd om de bank op te ploffen, wat op te ruimen, doek over het toilet, chloor door de pot en stofzuigen. Mijn man helpt lekker mee en een uurtje later zijn we klaar. Onze zoons doen het lekker rustig aan, de oudste ligt nog op bed en de jongste is aan het gamen. Nog steeds wat stress dat ik geen hapjes en drank heb mogen halen maar er staat gebak in de koelkast en de catering doet de rest, zegt mijn man…..
De bel gaat. De vriendin van onze zoon staat voor de deur. Ik had haar niet verwacht dus dat is de eerste verrassing. Heel schattig feliciteert ze mij en krijg ik een lief boeketje bloemen en een doos heerlijke bonbons. Wordt daar altijd zo vrolijk van.
De jongens komen naar beneden en we kunnen vertrekken. Ik mag hakken aan maar wel een hakje waarmee ik zou kunnen schakelen. Of toch maar beter gympen? Nou kom dan maar met dat hakje maar geen rok! Hup daar gaat mijn motorhelm de achterbak in. Die van mijn man blijft thuis maar die van de jongste zoon gaat ook de achterbak in. Geen idee wat er gaat gebeuren maar ben het nu al kwijt.
In de auto zegt mijn zoon, het lijkt me zo gaaf als er weer eens een autoloze zondag zou zijn. Nou zegt mijn man straks op Zandvoort is dat zo, autoloos. Shit nu heb je het verklapt, roept de jongste telg. Zandvoort…. het racecircuit. Geen idee wat we daar gaan doen maar aangezien ik van snelle wagens hou met veel geluid zeg ik kom maar door! Ineens neemt mijn man de afslag richting Amsterdam. Bijzonder. Ook hier een kant en klaar antwoord, we zijn wat vroeg en nemen de oude weg naar Zandvoort. Oke geloof het gelijk. Hup een bocht naar rechts richting Centraal Station en hup een parkeergarage in. Nou zegt mijn man, hier zet ik je af en dan kom ik je zo weer halen. Ja vast dacht ik maar was not amused. We parkeren de auto en iedereen stapt uit. Op naar boven, zonder gympen zonder helm.
Daar staan we dan buiten op de kade voor het drijvende chinese restaurant. De jongens willen dim summen zegt mijn man. Iets wat ik niet lekker vind maar als de kids het willen schuif ik natuurlijk gewoon aan. Vlak voor de ingang trekt mijn man mij mee de kade op langs het water. Ben nu echt van God los en weet niet meer waar we nu naar toe gaan. Iets verder op ligt een Salonboot. De achterkant is van plastic maar ik denk toch dat ik mijn nicht herken in de boot. Maar dat kan niet want die komt vanavond op de koffie met mijn zus. Ach heb mijn bril niet op dus het zal vast niet. Bij de ingang van de boot blijft mijn man staan. Ik kijk de boot in en daar staat mijn oud-collega???? Hé wat doe jij hier???? De hele boot begint te zingen en daar zitten ze, iedereen die ik lief heb is er voor mij in een boot genaamd Roos in Amsterdam! Het enige wat ik nog kan zeggen is; nu moet ik huilen.
We hebben 2 uur gevaren met drankjes en hapjes, ik ben gigantisch verwend met kadootjes en aandacht. Mijn lieve man en kinderen hadden er echt een feest van gemaakt. Maar ze waren erg blij dat het om 4 uur was afgelopen en de geheimzinnigheid over was.
Mijn man heeft dus iedereen benaderd, gezorgd dat ik 6 oktober ipv 13 oktober kon afroeien, wist dat ik zou controleren dus zaterdag gebaksdozen in de koelkast gezet en ja ik heb ze gecheckt maar niet op inhoud en ze waren dus leeg. Onder het mom een visum regelen voor China is hij een aantal keren naar Amsterdam gegaan om de boot te regelen. Gezorgd dat ik na veel zeuren toch geen hapjes ben gaan halen voor de avond, gezorgd dat mijn zussen die ik voor 12 oktober had uitgenodigd zouden zeggen dat ze niet konden die avond maar wel zondag zouden kunnen. Mijn adresboek hacken om iedereen te bellen of te appen. Al met al een zware klus voor zo’n achterdocht als ik.
Het ging nog bijna mis die ochtend. 3 van de roeiers van mijn team zouden afroeien maar er was 1 iemand ziek geworden. Daardoor was de boot incompleet en zouden ze geen examen kunnen doen. Ik riep gelijk naar mijn man, ik kleed mij om en ga er heen dan red ik het vast nog voor 13.00. Ik laat ze niet in de steek! Dat was zweten voor mijn man die het liever niet had dat ik ging. Gelukkig werd het probleem opgelost door een instructeur die in de boot is gaan zitten. In de middag ging het haast weer mis. We liepen de garage uit bij Amsterdam en mijn man zag ineens mijn drie lieve vriendinnetjes uit Zoetermeer lopen. Die waren de weg kwijt en daardoor dus te laat. Zij zagen ons ook en doken achter wat prullenbakken. Daarna zijn ze achter mij de boot in geslopen. Echt meiden het was me niet opgevallen!!!
Ik wil iedereen bedanken die er was maar ook de mensen die niet konden. En mijn man…. Ik wist het al maar hij is echt de liefste man die ik ken xxx. Ook onze zoons die alles goed geheim hebben gehouden en een mooie playlist hebben gemaakt voor de bootreis, kanjers xxx. Ik ben een gelukkig mens met zoveel liefde om mij heen.
De Mazzol!