In het kader van de privacywet zijn er een hoop zaken aan het veranderen. Niet voor de NS daar kun je nog lekker mee kijken en leven in de wereld van een ander.
Het was half zes en ik heb nog 8 minuten voor de trein naar Utrecht gaat vertrekken. Normaliter loop ik ver door naar voren om zo te voorkomen dat ik als een sardientje met de “net op tijd voor vertrekkers” in de coupe sta, maar vandaag stap ik achter in de trein en neem plaats op een zitje in de hal vlak naast de deur.
Sinds het weekend heb ik last van draaiduizeligheid. Geen idee waar het vandaan is gekomen is maar ineens was het er. Zaterdag misselijk bij alles wat ik deed of zag. Zondag draaide het hele huis om mij heen en waren we in staat om naar de eerste hulp rijden. Eerst maar bellen met de huisartsenpost. Hoe angstig je ook bent, door dit vreemde fenomeen, er is altijd wel een huisarts die zegt, poep maar lekker in je broek maar zo te horen is het niets ernstigs. Nou voor mij wel als er ruim 250m2 betonnen huis om je heen danst. Als het nou van een flinke borrel was zeg ik alla. Maar goed lekker heerlijk en lief verzorgd, aangekleed en begeleid door het huis naar de bank door mijn mannetje dacht ik, tja je bent nu echt 50 en dan gaan dat soort gekke dingen gebeuren.
De duizeligheid was de reden dat ik de lange wandeling naar het voorste deel van de trein, op een bomvol perron, maar achterwege heb gelaten.
Ik zit in ieder geval, een luxe tegenwoordig tijdens de spits. Er staat een vrouw, dertiger denk ik, die haar telefoon pakt. Niets bijzonders want er is werkelijk waar niemand in de trein zonder telefoon in de hand, behalve ik ben nog steeds te “dronken” om naar mijn schermpje te turen.
Het gesprek wat ze voert duurt denk ik tot aan Gouda, 20 minuten. In die 20 minuten heb ik mee zitten luisteren naar haar hele medische dossier. Ze heeft een creme gekregen voor droge plekken op haar arm. Toch heeft ze het idee dat de creme niet echt zijn werk doet. Wel op de plek die ze op haar rug heeft. Die is volgens haar vriend/man al een stuk minder vurig. Op de vraag of ze aan de antibiotica moet krijgt ze denk ik een negatief advies. Dus U denkt dat het te vroeg is om daar mee te beginnen? Ja maar als de creme toch niet zijn werk doet zoals U denkt dat deze het zou moeten doen, is dat misschien toch een betere oplossing?? Misschien dat de droge plekken op mijn benen daar ook mee weg gaan. Dit is interessant denk ik want wat doet deze informatie met de rest van de bewoners uit de hal.
Een man ,druk met zich staande te houden en zijn laptop te bedienen, kijkt op. Hij bekijkt de vrouw van top tot teen, alsof hij Röntgenogen heeft, en je ziet hem denken, waar op die benen zouden die droge plekken zitten? Misschien zelfs wel, zal ik ze even voor insmeren. Heerlijk om dit mee te mogen maken niet weten wat iemand denkt maar wel er naar gissen uitgaande van zijn blik die een beetje ondeugend is. Ze moet nog verder met de creme en eindigt; oke dan bel ik U volgende week voor een nieuwe afspraak. Ik kijk naar buiten en vraag me af toen ze net aan de telefoon zat of ze besefte dat ze niet alleen in de hal stond?? Haal je wachtwoord dan ook maar van je medische dossier af. Maar je moet natuurlijk nog wel even de juist verkregen info met je vriend/man delen en hup daar gaat ze weer. Er droop een zweem van “ je moet nog even flink doorsmeren schatje” van het gesprek af. Weer dacht ik waarom niet wachten tot je thuis bent en bij Gouda stapt ” miss All by my self” uit de trein.
De vrouw naast me moet gedacht hebben nu ben ik aan de beurt want die begon nu te tetteren. Geen medische kwalen maar een luisterboek versie van de Allerhande. Zo ging het ongeveer: Nee, ik weet daar staat puree maar ik heb toch liever dat je de aardappelen niet pureert. Ja dat kan gewoon maar dan moet je het niet te hard zetten. Nee, je moet wel na het afgieten ze even droogkoken, neehee op een laag pitje natuurlijk. Ja ik ben over een 15 minuten op Utrecht. Hoe bedoel je dan wacht je tot ik thuis ben???? Je kan toch wel een aardappel koken??
En dan hoop je dat ze voet bij stuk houdt, niet dus en ze gaat verder: Ja laat dan maar dan doe ik het wel maar kun je wel de boontjes schoonmaken?? Hoe bedoel je?? Gewoon de puntjes eraf door midden snijden en in een pan gooien. Ja tuurlijk moet daar water bij en dan zachtjes opzetten. Ja laagste stand nee hoeft niet het kleinste pitje te zijn. Weet je laat maar ik doe het zo zelf wel ga jij maar alvast Simone halen van de gym. Nee ze is over een half uurtje al klaar. Hoe bedoel je daar kom toch ik langs?? (hou vol!!!!) Ok ik haal Simone en dan zie ik je over 3 kwartier thuis. Bizar ruim een kwartier kookles gegeven om het uiteindelijk zelf te mogen klaar maken. Ik kijk haar aan van opzij en zie haar vermoeide blik, laat uit werk, volle trein, kind uit gym halen en nog koken ook, dit alles terwijl manlief thuis, ook dit is gissen, op de bank ploft met een drankje tot ze thuis is en er gegeten kan worden.
Privacy, hoe belangrijk om dit te hebben op elk systeem, bij elk bedrijf en op ieder dossier, maar dus niet in de trein. Die is nog niet AVG proof maar dat ligt ook wel een beetje aan jezelf.
Op Utrecht maak ik de switch van intercity naar boemeltje en laat ik de dame achter. In gedachten loop ik nog even door mijn eigen medisch dossier, duizelig en pijn in de rug en vraag me daarnaast af wat wij zouden gaan eten. Mijn man maakt risotto met Gorgonzola en er zijn geen kids meer die gehaald moeten worden. Ik kan dus gelijk door naar huis en aanschuiven. Misschien bedenk ik nog wel droog plekje wat hij kan insmeren.
De Mazzol!