Het is weer zover, de laatste maand van het jaar is weer begonnen. Zoveel is er gebeurt in 2019, ieder jaar is weer anders maar wat vaak hetzelfde blijft is de maand december, de feestmaand. Die maand is ieder jaar wel een beetje hetzelfde, gestress maar ook gezelligheid.
Vroegah begon deze maand met stress voor Sinterklaas. De jongste zoon wordt nu 14 dus die stress hebben we om zeep geholpen toen bekend werd dat Mama iedere avond de winterpenen en kadootjes in schoenen aan het stoppen was. Een hevige teleurstelling maar voor mij een weekje minder stress en geen stamppot peen en ui meer. En toch als ik dan vandaag zo door de stad loop, Den Haag natuurlijk en de moeders met de tassen van Intertoys zie sjouwen gaat het weer een beetje kriebelen.
Als de sint het land verlaat zoeken mijn jongste zoon en ik de drukte van de Intratuin op. De kerstboom kan gehaald worden. Met daarbij als kersje op de taart, de eerste oliebol! Hier bij onze Intratuin staat een goede oliebollenbakker. De ballen zijn lekker krokant en niet te zwaar. Als ik een test zou mogen doen voor de krant zet ik deze kraam in de top 10. Mijn zoon weet met mijn moeder shoppen staat garant voor gek doen en aandacht trekken. En zo ook deze dag. Het begint altijd normaal, pakken een kar en struinen langs de plantjes. Als we bij de deur aankomen waar we het buitenterrein met de bomen op gaan zien we een cameraploeg. Dat vraagt om gekke bekken trekken, rare dansjes en vreemde geluiden maken. Of we op tv zijn geweest, bij RTL4, geen idee maar had het denk ik ook niet willen zien. Het onderwerp van het interview ging over dit jaar een nep of echte boom. Ik blijf nog bij echt maar twijfel wel om over te stappen. De boom was snel gevonden, kwam ook door het weer, koud en regen. Heb een net open gescheurd, de boom even geschut, van een afstand bekeken en goed bevonden. Trok een dame of heer, was niet te zien dus maken we het gender neutraal, trok een medewerker aan het jasje en kon met leden ogen toezien hoe deze persoon de boom bij de top beet pakte en zo door de blubber over de grond sleepte om deze boom vervolgens weer in een netje te schuiven. In gedachte zag ik de blubberboom in mijn auto en straks in de kamer met schutkleuren ipv fris groen voor me. Het eerste teken van kerststress was een feit en moet het decoreren nog beginnen.
Dit jaar vieren we kerst bij ons in Suffum. De jongste is eerste kerstdag jarig dus doen we verjaardag, kerstkadootjes en buffet op 1 dag. We noemen dat topsport. 2 dagen voor het feest besloot onze oudste zoon dat hij nog wat wilde kopen voor zijn broertje dus nam ik hem mee naar het centrum van Suffum. We liepen de Intertoys in en boven bij de games gingen we op zoek naar een PS4 kaart waar je een jaar mee kan spelen. We konden het niet vinden dus liep ik naar de kassa waar op dat moment niemand was. De dame was iemand aan het helpen en toen ze klaar was kwam ze retour naar de balie. De dame die ze had geholpen zei dan neem ik deze dominosteentjes mee en kunt u ze wel even voor mij inpakken? Even dacht ik dat ik onzichtbaar was maar ik stond er toch echt. Ik zei, eerst heel vriendelijk, ik geloof dat ik aan de beurt was maar daar wilde Dominiday niets van weten. De dame achter de kassa keek wat moeilijk en zei, maar ik was die mevrouw aan het helpen. Ik zeg : dat kan maar dan nog sta ik hier als eerste bij de kassa en ben ik aan de beurt en zou maar ff wachten met die steentjes. Onze zoon kijkt van achter een stelling bijna smekend naar de kassière, help aub mijn moeder voordat….. De blik en de klank waren toch voldoende om mijn vraag te mogen stellen, Verkoopt u PS4 kaarten waar je een jaar mee kunt spelen? Nog wat geschokt en wat verlegen zegt ze: Nee. Nou bedankt, zeg ik en keek de dame achter mij aan en zei: en jij veel succes met steentjes bouwen! Heel nuffig werd ik nagestaard maar deed me helemaal niets, mijn zoon was blij dat we weer buiten waren. Bij de boekwinkel bestelde ik nog snel 2 boeken die ik morgen de dag voor kerst kon ophalen.
24 december, ik rij naar Suffum voor de boeken en nog wat kleine spulletjes. Het is gierend druk en geen plek om te parkeren. Ik wacht dus in een parkeerlaantje tot er iemand weg gaat. Na een paar minuten gebeurt dat en op het moment dat ik wil indraaien om het vak in te rijden schiet er een Jeep zo het vak in. Ik toeter en maak het gebaar ik sta hier al een tijdje te wachten. De vrouw kijkt me aan met een gezicht wat sta je druk te maken en stapt uit om naar de parkeermeter te lopen. Ik stap ook uit en zeg haar dat ik daar al een tijd sta en dat ze haar tank moet verwijderen. Ze was dat niet van plan ze had haast. Nou mevrouwtje dat hebben we vandaag allemaal! Helaas voor haar was deze plek een plek waar je met je voorkant tegen een muur staat. Je kan er dus maar op 1 manier weer uit. Ik kijk haar aan en zeg op mijn vriendelijkste haags: als jij die tank niet verplaatst dan laat ik mijn auto hier de rest van de dag staan en kun je hem morgen komen halen! Ze twijfelde nog kort maar stapte toen in vertrok uit het vak en ik kon parkeren. Wel met het risico dat deze vrouw hetzelfde kon doen met haar auto en ik mijn auto een dag kwijt zou zijn. Maar dat gebeurde niet. In de boekhandel snel de boeken gehaald en naar de inpaktafel gebracht. FOUT!!! Hier stonden de dames die voor de feestdagen worden ingehuurd dus met weinig inpakervaring en in een tempo alsof je het cadeau pas over een jaar nodig hebt. Sjesus wat duurde het lang. Snel naar de AH was niet er bij, want ook hier was ik niet de enige en veel was er niet meer of niet meer te krijgen. Of heel Nederland heeft deze AH ontdekt dacht ik of Suffum staat niet op de kaart voor het leveren van goederen.
Taarten daarna opgehaald in de buurtbakker van Naarden. Hier stond een dametje voor mij. Moest gelijk aan mijn Oma denken. Ze had een haarstukje en een haarnetje met pareltjes. Schat haar op een dikke 80-er. Ze kwam ook een taart ophalen en de bakker moest deze achter halen. Ze vroeg kunt u mij een stoel aanreiken zodat ik even kan zitten als u de taart haalt, ben tenslotte al 103. Geweldig zo netjes en opgetut en dan 103!! Ze kreeg familie op de koffie vandaar de taart. Ze was al veel familie kwijt vertelde ze. Dat is dan de keerzijde van het oud worden. Ik had ook een stoel willen pakken en haar zoveel willen vragen. Als kind hing ik aan de lippen van mijn Oma als zij vertelde dat ze de eerste auto had zien komen, het eerste vliegtuig, 2 oorlogen, van stoomtram naar trams en treinen en van echte kaarsjes in de boom naar lampjes. Op deze leeftijd denk ik vaak had ik het maar opgeschreven…. nu heb je alleen nog flarden van deze verhalen. De taarten van mij zijn ook inmiddels gehaald en ik ga naar huis voor de laatste voorbereidingen voor morgen, 1e kerstdag.
Kerst… het was een gezellige dag, had het me zelf niet te druk gemaakt met eten. Simpel maar lekker. Zowaar goede gesprekken en iedereen blij met de kadootjes. 14 jaar is onze zoon deze dag geworden. Grote beer, 1.83m, maat 46 schoen maar wat een leuk joch. Stiekem mis ik de nieuwsgierige bekkies als ze ’s-ochtens, in pyama een boom vol kadootjes aantroffen. Kontjes de lucht in en kaartjes lezen welke is van mij en wat zit erin. De hele dag stuiteren tot dan eindelijk het moment daar is dat ze mogen uitpakken…. Ik kijk de kamer in, zie ze beide zitten en geniet, ze zijn nog steeds een beetje zenuwachtig bij het uitpakken. Mijn moeder had gelijk, hoe groot ze ook worden ze zullen voor een moeder altijd klein blijven….
De Mazzol!