Woensdag nog steeds thuis en ik denk een kilo zwaarder, mis mijn loopje naar de koffiemachine, ff de stad in, bij collega’s buurten en zelfs het lopen en soms rennen naar de trein. Mijn lichaam mist het ook.
Vandaag, neem ik mij zelf voor, ga ik maar eens iets doen aan werkverdeling. Ik heb voor vandaag mijn werk, wat huishoudelijke klusjes zoals strijken, pakketje wegbrengen, haag van de schutting afhalen en boodschappen doen. Ik werk mijn eerste mails weg en zet mijn strijktafel op. Als ik strijk zet ik altijd een filmpje op dat strijkt wat sneller. Dit keer wordt het Frozen II, jaja ik weet het 50 en nog steeds een kind, maar geloof me een waanzinnig leuke film. 2 weken strijk in een filmtijd weggestreken.
Ik ga weer zitten met een broodje en begin aan mijn 2e setje mails. Er gebeurt veel minder dan normaal maar heb nog genoeg werk. Ik bel wat mensen en zo werk ik mijzelf door de lunch heen. De jongste komt beneden voor een broodje en ik zeg hem dat als hij klaar is we samen in de tuin de klimop van de muur en schutting gaan halen.
Beide zijn we niet happig op spinnen maar mijn zoon rent al een marathon bij het zien van een baby spinnentje. We beginnen met het losknippen van de takken en trekken alles van de muur. Kijk Mam! Een gigantische spin! Ik roep waar en na 10 x wijzen en met leesbril op goed kijken was de spin nauwelijks te vinden. Mega!! Zeg ik en nu verder knippen. We vullen de groene bak en ook deze taak zit er op.
Weer wat mails en dan wordt het tijd om de boodschappen te gaan doen. Mijn zoon blijft thuis want de winkels hebben een nieuw aangepast beleid. 1 persoon naar binnen en met een winkelwagentje om de anderhalve meter afstand te bewaren. Ik rij eerst naar de Gamma want daar zit een PostNL punt waar ik mijn pakje kan afleveren. Ik rij het terrein op en zie dat het nog steeds erg druk is, thuiswerken betekent dus ook klussen. Ik zie het bord, neem een wagentje mee de winkel in, maar ik hoef de winkel niet in dus loop naar binnen zonder wagentje. Staat er een heel schattig meisje die zegt, Mevrouw u moet een wagentje meenemen. Ik zeg, ik hoef alleen een pakje af te geven bij het PostNL loket en niet de winkel in. Dat is dan jammer u moet toch een wagentje pakken. Ik kijk haar aan en nog voor ik iets kan zeggen staat de manager naast haar. Laat deze dame maar door Simone, voor het afleveren en ophalen van post is geen wagentje of mandje nodig. Ik lever mijn pakje in en wil de winkel uitlopen komt net op dat moment een man binnen met 2 schutting palen van een meter of 2. Simone stapt er gelijk op af en zegt, Meneer u moet een wagentje meenemen de winkel in. De man kijkt haar aan en zegt die zijn er niet meer. Dan zegt lieve Simone heel schattig, Dan moet u een mandje meenemen. De man kijkt omhoog naar de schutting palen met een blik van how the f.ck krijg ik die palen in een mandje?? Regels zijn regels, ik zeg misschien aan ieder uiteinde een mandje en als een waterdrager naar de kassa?
Laatste stop de Nettorama, een kleine supermarkt in Suffum. Ik parkeer de auto en pak een karretje. Hier waren ze zo slim om alle karretjes open te zetten want niet iedereen heeft een muntje bij zich. Best lastig winkelen zo om elkaar heen dansend om er maar voor te zorgen dat je afstand houdt. Helemaal in een kleine supermarkt zoals deze. Ik zet mijn kar strategisch neer en ga mijn boodschappen doen. Maar dat is niet de bedoeling, je moet je kar vast blijven houden. Ik sta in de rij bij de kassa ook hier werkt het nog niet helemaal lekker, zeker niet bij de kassa waar ik sta omdat daar het winkelpad haaks op de kassa staat. We zijn allemaal nog onwennig. Als ik de winkel wil verlaten wordt ik tegen gehouden. De uitgang is geblokkeerd door mensen die de winkel in willen en mensen die eruit willen. De manager van de winkel staat in zijn nieuwe functie als verkeersregelaar met het zweet op de lippen het winkelwagenverkeer te regelen.
Als ik weer veilig in de auto zit belt mijn vader. Ik had hem een pakketje gestuurd met wat tijdschriften, paaseitjes en een kaart. Mijn vader vraagt of ik hem gymschoenen heb gestuurd. Hij had een doos van Puma gekregen. Alsof ik mijn vader van 89 die nog nauwelijks kan lopen een paar sneakers zou sturen… Ik zeg Pa ik had geen ander doosjes om de spullen in te versturen maar dat is inderdaad mijn pakketje. Ok dan maak ik het open. Met veel gevloek op de achtergrond neemt hij pissig de telefoon weer aan en zegt, ik krijg het niet open!!! Wie stuurt er nou een gymschoenendoos met 8 kuub ducktape naar haar vader die maar 1 hand kan gebruiken.?? Ik zeg Sorry Pa volgende keer lik ik de doos wel dicht net als bij een enveloppe.
Na het eten belt hij op, bedankt voor het pakketje lieverd, de zuster heeft het open gemaakt en heb haar als dank een zakje paaseitjes gegeven. Das lief pap slaap lekker bel je morgen weer.
Mijn zus appt kort daarna dat ook zij een doosje heeft verzonden. Arme pap.
De Mazzol!