5 weken al binnen zitten en nu is het de zaterdag voor Pasen. Normaliter is dit de dag dat je inkopen doet voor de family brunch maar in de tijd van Corona is dat niet mogelijk.
De afgelopen periode is er veel veranderd. Zo namen we op 31 maart afscheid van ons ouwelijk huis. Best vreemd lege kamers, geen familie geluiden meer, geen kerstavonden, geen kikkers meer in de tuin en geen plek meer waar we samen zijn, samen als gezin. In de slaapkamer van mijn ouders zie ik mijn moeder voor me vredig ingeslapen na een lange strijd, in mijn slaapkamer zie ik mijn eerste stereomeubel nog voor me en mijn stoere slaapbankje. Ik heb daar wat casettebandjes in elkaar zitten draaien. Op zolder sliep mijn zus, zij had de kamer met bar gekregen. Ik tuur door het zolderraampje naar buiten en vraag me af of Snowy ooit nog terecht is gekomen. Snowy was de valkparkiet van mijn zus. Bij een van zijn vluchten door de zolderkamer nam hij de vleugels en vloog door het raampje naar buiten. Mijn zus heeft de hele avond onder het raampje gezeten en geroepen Snowy, Snowy. Beneden in de woonkamer zie ik een van de laatste kerstavonden voor me toen mijn moeder nog leefde. Mijn oudste zus had besloten dat jaar te koken.
Vooraf een heldere soep, maar voor sommige nog niet helder genoeg, met croutons zonder croutons, gezeefd of gewoon uit de pan. De familie lastige eters…..
Tussen door kwam er een spoom voorbij. Een lekker bubbeltje met een bolletje sorbetijs. Deze hakte er lekker in en zelfs mijn moeder kwam los. Bij het hoofdgerecht vloog de kerstkrans met kaarsen in de fik. Door de spoom was dit heel grappig de volgende dag minder want mijn moeder was haar favoriete krans kwijt. Het toetje kwam, heel spectaculair had mijn zus een terrine gemaakt van gelatine met vruchten. Deze kwam niet echt lekker uit het cakeblik maar met een beetje warm water voor het blik kwam de terrine los. De bovenkant dan de vruchten bleven zielig achter. De blik van mijn zus op het bord met glibbergelei en een blik vol vruchten was de kers op de avond, dachten we…
Mijn vader ging na al dit lekkers even liggen, even zei hij en wij begonnen aan de afwas en de koffie. Om half 1 werd mijn vader wakker en riep waar blijft die koffie nou? Hij begreep er niets van. Ik merk dat ik glimlach, een huis vol herinneringen, het huis verdwijnt de herinneringen blijven. Het is goed zo. Ik ben niet meer terug geweest bij de sleuteloverdracht.
Om toch in de Paassfeer te komen heb ik een paasmand gemaakt voor mijn vader. In de mand een flesje wijn, flesje water, paaseitjes, paasstolletje, verse aardbeitjes, stroopkoeken, een paaskaart, een glazen bloempot met blauwe druifjes en een flesje Jus d’orange. Deze laatste vers geperst maar in een ander flesje gedaan. Door Corona zijn de persmachines in de supermarkten niet te gebruiken. Dus had ik een flesje ananas, meloen, mango gekocht, deze leeg geschonken, omgespoeld en gevuld met verse Jus.
Als twee paashazen zijn mijn man en ik naar Zoetermeer gereden om de mand daar af te leveren. Snel naar de tuin gelopen om daar nog even naar hem te zwaaien. In de schaduw van zijn kamer zag ik zijn armen bewegen en zwaaide terug. Ik mis je Papa zei ik door de telefoon en geniet van je mandje ik bel je strakjes.
Die avond belde ik hem en vroeg hem of hij zijn mandje had gehad en dat had hij. Dank lieverd zei hij. Mag ik vragen waar je dat flesje sap vandaan hebt? Ik zeg hoezo was het niet lekker? Nou zegt hij er staat ananas, meloen en mango op maar smaakt naar jus d’orange. Ik lach en vertelde hem wat ik had gedaan. Hij kon er ook wel om lachen. De rest was ook lekker hij begreep alleen niet waarom ik er een pot met satestokjes bij had gedaan. Huh??? Ja zegt hij een glazen pot waar stokjes in staan. Ik zeg nee joh dat zijn blauwe druifjes geen saté! Als of ik niet weet hoe blauwe druiven er uit zien, zegt hij, nee dit zijn echt stokjes. Ik zeg nee lieverd geen echte druiven maar het plantje blauwe druifjes. Het is een plantje. Zie je wel zegt hij ik zei toch dat het geen druiven waren, maar nu zie ik het.
Dank je wel lieverd voor al het lekkers.
Voor morgen een vrolijk pasen allemaal in deze vreemde tijd.
De mazzol!