Mijn vader belde, de laatste tijd doet hij dat vaak, voor een gezellig praatje. Dat praatje duurde maar liefst anderhalf uur en ging de volgende dag nog een klein half uurtje door.
Ik kom thuis van het roeien, het was weer heerlijk maar pittig. Daar waar we normaal met 4 man roeien en 1 stuur, mogen we nu met 2 man roeien en 1 stuur. De boot blijft hetzelfde dus is het nu een zware boot voor het aantal roeiers. Maar het mag de pret niet drukken want het is geweldig weer en het we hebben het goed gedaan. Snel even douchen en dan een bakkie koffie.
Mijn vader belt en voor we het weten zitten we heerlijk in de geschiedenis van onze familie te graven. Mijn vader is enig kind maar zijn vader is er 1 van 11. Ik heb er vele niet gekend wel van naam maar nooit gezien. Tante Truus bijv. die heb ik nooit persoonlijk ontmoet maar als we naar de begraafplaats gingen zetten mijn vader altijd een bloemetje bij het algemene graf waar ze lag. Tante Truus heeft ervoor gezorgd dat er een familiegraf kwam bij het overlijden van hun moeder. Oom Koos zat wat beter bij kas en heeft het graf betaald. Zelf is Tante Truus niet begraven in dat graf. 10 jaar later werd mijn oma geplaatst in het graf, de moeder van mijn vader. Ook haar heb ik helaas niet gekend ik kwam pas 17 jaar later op deze wereld. Daarna mocht Oom Koos, die ik wel heb gekend en heerlijke cake’s kon bakken, plaats nemen. Als laatste en bijna 21 jaar later sloot mijn lieve moeder de rij en is het familiegraf vol.
Mijn vader was pas 20-21 jaar oud toen hij zijn moeder verloor. Als ik hem beluister, nu aan de telefoon, was hij gek op zijn moeder en was het een lieve warme vrouw. Zijn vader was een gesloten, hard werkende en hartelijke, met name naar zijn klanten, man. Naar mijn vader, zijn zoon, was hij gesloten. Van de klanten van je Opa hoorde ik dat ik zo goed en lekker kon koken, vertelt hij. Ik kwam op straat een klant tegen en die vertelde hetzelfde over het koken en dat mijn vader hoopte dat ik een keer schelvis voor hem zou klaar maken zoals mijn moeder dat voor hem deed. Dat kon hij mij natuurlijk gewoon vragen maar dat deed hij niet. Dus heb ik een schelvis gehaald en deze voor hem klaar gemaakt. Hij was erg verbaasd dat het op tafel kwam maar zeggen; Zoon wat heb je lekker gekookt nee dat deed hij niet en zelfs een bedankje kon er niet vanaf.
Het gesprek komt weer terug bij zijn moeder en dat zijn vader, ondanks zijn nukken, er toch altijd voor zorgde dat hij met zijn moeder op vakantie kon naar de familie in Duitsland. Mijn moeder sprak zo goed Nederlands dat klanten vaak niet in de gaten hadden dat ze van Duitse afkomst was. Lezen was lastiger voor haar, vertelt hij. Het werd even stil en mijn vader zegt, ik wilde het anders doen met jullie, anders dan mijn vader. Hoe bedoel je?, vraag ik. Nou gewoon dat ik een andere vader voor jullie wilde zijn en ik hoop dat dat gelukt is.
Ik zeg hem of je het anders hebt gedaan, lieve Pap, weet ik niet maar ik kan je wel vertellen dat ik je een geweldige vader vond en vindt. Het moet niet meer uitmaken beter of slechter het gaat om het resultaat en dat is iets waar ik trots op ben. Of ik nu lijk op mijn moeder of mijn vader, daar waar ik nu sta heb ik aan jullie te danken. Wij zijn natuurlijk ook opgegroeid in een andere tijd. We nemen afscheid hij is moe en wil gaan slapen.
Ik wordt wakker en vandaag de dag dat ik naar een lange tijd binnen zitten eindelijk de struik op mijn hoofd mag laten verven en knippen. Met mijn zus gaan we naar de kapper. Als ik in de verf gezet wordt belt mijn vader weer. Hij zegt ik werd vanochtend wakker en bedacht me ineens dat ik je niet eens de clue van het het verhaal heb verteld gisteren. Ik zeg welk verhaal je hebt er zoveel verteld. Nou zegt hij van mijn moeder en dat ze zo goed Nederlands sprak maar niet zo goed was in het lezen. Ok zeg ik wat was de clue?
Zijn moeder liep met een vriendin door de straten en zag dan op de ruiten posters geplakt waar op stond Huurhuizen te huur, 2 maanden huur en maar 1 maand betalen. Dat was net na de oorlog toen er veel huizen leeg stonden. De uu is in Duits oe, dus mijn moeder dacht dat het om Hoerhuizen ging en wist niet goed in wat voor straat was beland….
We hebben er nog hard om gelachen en het mooiste van dit alles is dat je nu besloten hebt om deze verhalen, net als ik, op te gaan schrijven. Love u.
De Mazzol!